تهمینه میلانی: با برخوردهای قضایی نمی‌توانند جلوی نقد را بگیرند/ دل هنرمندان ایرانی از وضعیت فعلی خون است

تهمینه میلانی به احکام صادره برای جعفر پناهی، محمد رسول اف و مرضیه وفامهر واکنش نشان داد و با انتقاد از برخوردهای تند حکومت با هنرمندان و سینماگران بعد از انتخابات ۲۲ خرداد ۸۸ گفت: فقط می توانم بگویم که از هنرمندان می ترسند، با این برخوردها نمی توان جلوی نقد را گرفت.

این کارگردان مطرح سینمای ایران که به روزآنلاین مصاحبه می کرد، افزود: الان حکم آقای پناهی را ببینید؛ بیش از اینکه حکمی قضایی علیه یک هنرمند باشد، درسی است برای همه هنرمندان که وارد محدوده هایی که دولت نمی خواهد، نشوند. در حالی که وظیفه هنرمند است که نقد کند و من مطمئن ام آقایان در این زمینه موفق نخواهند شد. شما به سکوت فعلی توجه نکنید؛ هنرمند کارش را می کند و نقدش را می کند، این برخوردها نمی تواند او را بازدارد.

دادگاه تجدید نظر روز شنبه حکم جعفر پناهی مبنی بر “۶ سال حبس تعزیری و ۲۰ سال محرومیت از ساخت و کارگردانی هر نوع فیلم و نوشتن فیلمنامه و هر نوع مصاحبه با رسانه‌های نوشتاری و شنیداری و دیداری داخلی و خارجی و خروج از کشور جز برای سفر حج و یا درمان ضروری با تودیع وثیقه” را تایید کرده و همزمان حکم محمد رسول اف را از ۶ سال به یک سال حبس تعزیری کاهش داده است.

جعفر پناهی و محمد رسول اف، ده اسفند ۸۸ پس از بازداشت به اتهام اقدام علیه امنیت و فعالیت تبلیغی علیه نظام به حبس و محرومیت از فعالیت سینمایی محکوم شدند.

برخوردهای امنیتی و پلیسی حکومت با هنرمندان تنها به این دو کارگردان محدود نمی شود، مرضیه وفامهر، دیگر بازیگر سینما و همسر ناصر تقوایی نیز که از نهم تیرماه در زندان قرچک ورامین بازداشت است به یک سال حبس تعزیری و ۹۰ ضربه شلاق محکوم شده است. این حکم با واکنش بین المللی هم مواجه شد و دولت استرالیا از جمهوری اسلامی ایران خواست حقوق بشر را در مورد شهروندان ایرانی و خارجی رعایت کند.

از سوی دیگر رامین پرچمی، بازیگر سینما و تلویزیون نیز ۲۵ بهمن سال گذشته و در جریان اعتراضات مردمی در این روز، بازداشت و به یک سال حبس تعزیری محکوم شده است. او اخیرا از بند ۳۵۰ زندان اوین به زندان لاهیجان منتقل شده است.

این احکام قضایی، واکنش تهمینه میلانی را در پی داشت که در مورد احکام زندان و شلاق رامین پرچمی و مرضیه وفامهر گفت: حکم خانم وفامهر و همچنین حکم رامین پرچمی واقعا مرا منقلب کرده، اما حقیقتا دست ما را بسته اند و چه می توانیم بکنیم؟

او سکوت جامعه هنری را معنادار خوانده و گفته است: دل هنرمندان ایرانی از وضعیت فعلی خون است.

فشار بر هنرمندان که بعد از انتخابات خرداد ۸۸ آغاز شد، در ماههای اخیر افزایش یافته و تعدادی از مستندسازان و بازیگران ایرانی بازداشت و ممنوع الخروج شده یا تحت فشارهای حقوقی و قضایی مجبور به سکوت و انفعال شده‌اند. بازداشت مجتبی میرتهماسب، ناصر صفاریان، مهدی آفریده و محسن شهرنازدار سینماگران ایرانی یک نمونه دیگر از فشارهای امنیتی بر هنرمندان بود.

میلانی در پاسخ به این انتقاد که جامعه هنری چندان حساسیتی نسبت به این برخوردها ندارد و آنچنان که می بایست واکنشی نشان نداده است، افزود: جامعه هنری چه می تواند بکند؟ در فضای فعلی واقعا چه می توان کرد؟ دل همه خون است و سکوت نیز معنا دار است؛ ولی به این سکوت ظاهری زیاد توجه نکنید. شما نگاه کنید همین که جناح های مختلف سیاسی راه می افتند هنرمندان را بخرند و همین طور ورزشکاران به خصوص فوتبالیست ها را، همین نشان می دهد که خودشان هم به قدرت هنرمندان واقف هستند و هرچه هم فضای ترس ایجاد کنند باز موفق نخواهند شد.

میلانی با یادآوری یکی از برخوردهای صورت گرفته با خود، افزود: آن موقعی که خود مرا بازداشت کردند، برای چه بود؟ در واقع “نیمه پنهان” اینقدر مهم نبود که به من ۴ اتهام زدند، بلکه هدف این بود که درسی شود برای فیلمسازان که درباره انقلاب فرهنگی فیلم نسازند.

اشاره او که سابقه کارگردانی فیلم هایی چون نیمه پنهان، دو زن، واکنش پنجم، زن زیادی، بچه های طلاق را در کارنامه خود دارد، به بازداشتش پس از نمایش فیلم نیمه پنهان است. در آن زمان، روزنامه ها اعلام کردند او به “اقدام علیه امنیت ملی، محاربه با خدا، همکاری با گروههای معاند و تشویش اذهان عمومی از طریق آثار هنری” متهم شده است. این کارگردان سینما چند روز در سلول انفرادی و سپس مدتی در بند عمومی زندان اوین در بازداشت بود.