گرامیداشت سالروز تولد سیدمصطفی تاج زاده؛ آزادمردی که حاضر نشد در برابر زورگویی‌های گردن‌کشان سکوت کند

پنجاه و پنجمین سالگر میلاد سید مصطفی تاجزاده با حضور خانواده ی او، اعضای جبهه مشارکت ایران اسلامی، خانواده زندانیان سیاسی و جوانان اصلاح طلب و روزنامه نگار برگزار شد.

این سومین جشن تولد در زندان این عضو ارشد سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی و جبهه مشارکت ایران اسلامی است که او حضور ندارد و خانواده اش در غیاب وی جشن میلادش را برگزار می کنند.

در این مراسم پیام های تبریک سیدمحمد خاتمی، هادی خانیکی، سعید حجاریان، احمد پورنجاتی، حسین زمان و محمدرضا خاتمی خوانده شد.

به گزارش کلمه، در این مراسم بعضی از میهمانان که بیشتر از دوستان و همکاران سیدمصطفی تاجزاده بودند به ذکر خاطراتی از او پرداختند و همگی بر این نکته تاکید کردند که تاجزاده همواره بر سر اصولی که به آن اعتقاد داشته ایستاده که که آن اصول نیز چیزی نیست جز ایستادگی بر سر حق مردم و دفاع از دموکراسی و آزادی خواهی. آنان شجاعت و صراحت را مهمترین ویژگی وی دانستند. همچنین بشاشی، بذله گویی و خنده های همیشگی و حاضر جوابی از دیگر خصلت های معاون سیاسی وزارت کشور اصلاحات است که دوستان او با ذکر خاطراتی از وی این خصائل را برشمردند.

در این مراسم همچنین فخرالسادات محتشمی پور همسر این زندانی سبز با تاکید بر اینکه این سال ها خانواده های زیادی تبدیل به یک خانواده شدند که سختی ها و مشکلات را دوشادوش هم طی می کنند گفت: “من از همه دوستان خصوصا جوانان که در این دو سال و نیم کنار ما بودند و لحظه ایی خانواده ما را تنها نگذاشتند تشکر می کنم، هیچ حرف و سخنی نمی تواند جبران این همه محبت را بکند.”

او با اشاره به همسران جوان زندانیان سیاسی افزود: “واقعا نمی دانیم جواب این دخترهای جوان را چه بدهیم که در سال های نخست زندگی باید اینگونه سختی ها را تحمل کنند. البته این جوانان هستند که ما را به دنبال خود می کشند و با ثابت قدمی و صبوری آنها است که ما نیز همچنان صبور و مقاوم ایستاده ایم.”

محتشمی پور در ادامه خاطر نشان کرد: “مصطفی در زندان نیز لحظه ایی از تلاش برای احقاق حقوق مردم و برقراری ازادی و دموکراسی دست بر نداشت و با نوشته ها و نامه هایش سعی کرد این راه را از داخل زندان نیز ادامه دهد. به طور مثال او طرح دوشنبه های نخست هر ماه را داد، طرحی که برای همه مردم است از مسلمان و غیر مسلمان، دوشنبه های نخست هر ماه مردم می توانند روزه بگیرند و آنهایی نیز که مسلمان نیستند یا به روزه اعتقاد ندارند می توانند با گرفتن اعتصاب غذای یک روزه این طرح را عملی کنند و دوشنبه نخست هر ماه را نیز به نام یک شهید جنبش نام گذاری کنند.”

***

سید محمد خاتمی رییس جمهور سابق کشورمان در پیامی تولد سید مصطفی تاجزاده را تبریک گفت

در پیام سید محمد خاتمی آمده است: اول آذر ماه بهانه ایی است برای تجدید عهد و خاطره با مصطفی تاجزاده عزیز که هیچگاه از خاطر نمی رود.

مصطفی عزیز که هیچگاه سر از پیمانی که با خدای خود بسته است نپیچیده است. مومن و استوار، خداجو و انسان دوست، بندگی خدا را با آزادگی پاسداشته است و همه بندگان خدا را آزاد و با حرمت خواسته است، ایران عزیز را سربلند و ایرانی را پرافتخار و پیشرو و جمهوری اسلامی را سرافراز، پایدار در نگاه داشت حق و حرمت مردم در مقابله با تهدید ها و توطئه های درونی و بیرونی.

من مصطفی عزیز را این چنین دیده و شناخته ام. باشد که تنگناها برداشته شود و جامعه تشنه ی ما از وجود او امثال او بیش از پیش بهره مند گردد.

عمرش دراز و سالروز تولدش مبارک!

سی ام آبان ماه ۱۳۹۰

سید محمد خاتمی

***

همچنین در این مراسم نوشته دیگر دوستان و یاران سید مصطفی تاجزاده نیز خطاب به این زندانی استوار خوانده شد که از جمله آن می توان به نوشته هادی خانیکی اشاره کرد:

تولد بهانه ایی است برای اندیشیدن درباره ی زندگی و تجربه های زندگی هرکس

مصطفی تاجزاده زاده آذر است و این زادروزش را برای او و ما چه پرمعناست. مصطفی یکپارچه آتش است، اما آتش عشق، یعنی آن آتش هایی که وقتی در “نی” می افتد، از نفیرش مرد و زن می نالند. عشق به خدا و عهد با مدم از دل و دیده و دست مصطفی بیرون نرفته است و نمی رود. برای همین او “سوز” است و “ساز” و با همین دو وجه آذرین و عاشقانه هر راه ناهمواری را بر خود هموار کرده است. برای خود چیزی نداشته و نخواسته، اما برای دیگران همیشه در پی خواسته ها و داشته ها بوده است و هست و برای همین است که “سینه اش آتش افروز است” و “اندیشه اش باز و جستجو گر حقیقت”.

شاهکار مصطفی زندگی اوست و این نشانه ی مبارک بودن زادروزش، امسال و هرسال، پس این روز بر او و بر همسر و همراه و همدردش و فرزندان عزیز و صبورش مبارک باد

هادی خانیکی

***

به هیچکس شبیه نبوده ای، جز مصطفی تاجزاده!

نخستین بار که نفس به نفس با تو نشستم, تابستان ۶۴ بود. یادت هست، مصطفی؟

من مدیر کل سیاسی وزارت کشور بودم، تو معاون بین الملل وزارت ارشاد. دوره نخست وزیری مهندس موسوی بود و آقای محتشمی پور تازه شده بود، وزیر کشور. جلسه ای داشتیم توی اتاق سید محمد صدر. موضوع جلسه: یه عده به عنوان حزب اللهی راه افتادن توی خیابون ولی عصر، به بهانه مقابله با بد حجابی، شعار میدن، مزاحم خانم ها میشن، از دولت درخوست برخورد دارن.”

تو گفتی: این یه جریان مشکوکه، هدفش حال گیری از مهندس موسوی که به رغم میل بعضی ها، دوباره نخست وزیر شده.

بعدش گفتی، نباید اجازه داد در پوشش این جور شعار های مذهبی فریب، مردم رو گول بزنن به انگیزه ی تسویه حساب سیاسی با خط فکری دولت مهندس موسوی.

آخرین بار که دیدمت، نزدیکی های دوم خرداد ۸۸ بود که از من خواستی به عنوان یکی از سخنران های مراسم سالگرد دوم خرداد به یکی از استانها برم. و من که اصولا آدم تنبل و از زیر کار در رویی هستم، بهونه آوردم و گفتم: مصطفی! من لکنت زبون دارم، سخنرانی بلد نیستم. و تو باهمون لحن شوخ و نمکین, خندیدی و گفتی: تو ؟! خب، از روی نوشته ات بخون!

حالا دوسال و نیم است که زندانت کرده اند تا به خیال خام، عقده ی بیست و چند ساله شان را ازباز کنند. عقده ی ناتوانی از مواجهه ی جوانمردانه با منطق مصطفی! از تو، در تحلیلهای محفلی شان، غولی ساختند مرموز و خستگی ناپذیر و برنامه ریز و بی قرار و پر انگیزه، که شبیه یک نیروگاه بزرگ انرژی دارد، از کوره در نمی رود، ترس و واهمه ای ندارد، پای حرف حسابش می ایستد و باج نمی دهد، و خلاصه، یک تنه بار مسؤلیت خیلی ها را به دوش میکشد. تو شدی، نماد “خار گلو” برای حنجره ی “صدا کلفت های تریبون دار”!

زاحمت کمی نبود. مگسی شان می کرد. خواب دیدند که اگر یک معرکه ی دادگاه نمایشی صد نفره به سبک و سیاق رفقای همسایه شمالی سالهای استالین راه بیندازند، یکی دو نفر را هم با شیوه تخته حوضی روی صحنه ببرند، کار تمام است و مصطفی، صلوات ختم بخیر براشان می فرستد و اسپند کرامت و تدبیر و ندامت،دود می کند!اما، نشد که نشد. فخر ی محتشمی پور هم شد قوز بالای قوز! وبه این ترتیب بود که: مصطفی تاج زاده، خودش به تنهایی، ققنوس وار. از پس هر خاکستری که از آتش ستم حریف باقی می ماند، ققنوس وار سر بر می آورد. زادروز تولد مصطفی به درستی، اول “آذر” است و همواره این ” آذر – آتش-” اول ماجرای تولد ی دیگر برای تاریخ این سرزمین، رهایی این مردم، سرفرازی این دل لک زده برای دموکراسی و کرامت انسان ایرانی، باقی خواهد ماند، تا سپیده سرزند. آقا مصطفی، تولدت مبارک، نازنین زندانی روزه دار محبوس در قرنطینه ی عجز زندانبانان بی معرفت!

اول آذر ماه ۱۳۹۰، زادروز فرخنده ی تنها مصطفای تاج زاده ی ما

با فروتنی و احترام و دوستداری: احمد پورنجاتی

***

مصطفی تاجزاده نمونه یک مسلمان معتقد، یک انسان محکم و استوار در دفاع از اعتقادات و باورهایش می باشد

او راهش را شناخته است و هیچ چیز نمیتواند او را از حرکت به سمت آرمانها و اهدافش باز بدارد. این روزها انسانهایی مانند او همچون گوهری نایاب و گرانبها می باشند که بایستی حضورشان را غنیمت شمرد.

سید مصطفی تاجزاده نماینده نسل زجر کشیده ای است که همواره تاوان صداقت و خلوص نیتشان را داده اند، نسلی که هیچگاه در مقابل زور و زر و تزویر زانو نزد و حاضر نشد در پاسخ به یاوه گویی ها و زورگویی های قلدران و گردن کشان سکوت اختیار نماید. آنچه مسلم است ضامن این اراده محکم چیزی نیست جز توکل به پروردگار متعال و تکیه بر شانه های همسری فداکار، همراهی دلسوز و یاوری مهربان که مصطفی از این نعمت الهی بخوبی برخوردار بوده و هست.

حسین زمان