بیش از ۲۰۰ زندانی سیاسی هم اکنون در بند ۳۵۰ اوین نگهداری می‌شوند. (این آمار مربوط به پایان مرداد ۱۳۹۰ است.) تعدادی از زندانیان شب گذشته بمناسبت عید فطر آزاد شدند.
به گزارش کلمه، از این تعداد بیش از ۱۲۰ نفرشان از دستگیر شدگان حوادث پس از انتخابات و حامی جنبش سبز هستند. سایر زندانیان، وابسته به گروههایی همچون انجمن پادشاهی و گروههای مستقل حقوق بشری، سازمان مجاهدین خلق و … هستند. برخی از این زندانیان قبل از انتخابات و برخی نیز بعد از انتخابات بازداشت شده‌اند. تعدادی از اتباع خارجی نیز با اتهامات سیاسی در این بند زندانی هستند.
بند ۳۵۰ زندان اوین که در انتهای ساختمان بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات قرار دارد، در واقع در سطحی پایین‌تر از دیگر بندهای اوین قرار دارد.
به گزارش کلمه، این بند در گذشته به بند کارگری معروف بود و در آنجا زندانیان سیاسی و مالی در کنار هم نگهداری می‌شدند، اما وقتی تعداد بازداشت شدگان حوادث پس از انتخابات به تدریج بیشتر شد و در این بند علاوه بر تعدادی از زندانیان سیاسی که از گذشته در این بند بودند، روز به روز بر تعداد زندانیانی با اتهاماتی چون تبلیغ علیه نظام، اقدام علیه امنیت ملی از طریق اجتماع و تبانی، توهین به رئیس‌جمهور و توهین به رهبری افزوده شد، رفته رفته زندانیان مالی از بند ۳۵۰ رفتند؛ شاید برای اینکه باید شرایط یک زندان کاملا امنیتی برای این افراد فراهم می‌شد.
این زندانیان در واقع همان معترضان به نتایج انتخابات ریاست جمهوری، روزنامه‌نگاران، فعالان دانشجویی، فعالان حقوق بشر، دانشجویان و … بودند که با حکم‌هایی از یک سال تا دوازده سال زندان در این بند نگهداری می‌شوند. برخی از این زندانیان، درست در چند روز بعد از انتخابات دستگیر شده‌اند و تعدادی نیز از دستگیر شدگان ۲۵ بهمن سال ۱۳۸۹ و تجمعات پس از آن محسوب می‌شوند. چند تن از زندانیان این بند نیز محکوم به اعدام هستند.
خیلی زود بند ۳۵۰ زندان اوین، این بزرگترین بند زندانیان سیاسی کشور، در شرایطی فوق امنیتی قرار گرفت. زندانیانی که در گذشته در این بند از حق تماس تلفنی برخوردار بودند، کمی بعد از این حق محروم شدند. آنها در ابتدا می توانستند هر روز یک یا دو دقیقه با خانواده شان تماس بگیرند اما چیزی نگذشت که آنها از همین حق هم محروم شدند. وضعیت ملاقات زندانیان این بند نیز، همانند دیگر زندانیان زندان اوین، در ابتدا از الگوی آیین نامه سازمان زندانها تبعیت می کرد و زندانیان به جز هفته ای یک بار ملاقات کابینی در روزهای دوشنبه هر هفته، می توانستند ماهی یک بار خانواده هایشان را به صورت حضوری ملاقات کنند. اما کمی بعد این حق نیز از آنان سلب شد و دادن اجازه ملاقات حضوری منوط به موافقت دادستان تهران شد.
خانواده های زندانیان تا مدتی برای اخذ این اجازه به دادستانی تهران مراجعه می کردند و برگه ملاقات حضوری را از جعفری دولت آبادی، دادستان تهران، دریافت می کردند. اما بعد از مدت کوتاهی دادستان تهران همین حق را نیز از تعدادی از زندانیان سلب کرد و امکان ملاقات حضوری زندانیان سیاسی با خانواده هایشان محدود و محدود تر شد؛ تا اینکه در این روزها تقریبا تعداد بسیار اندکی از زندانیان سیاسی – آن هم تحت نظارت دادستان تهران و با نامه کتبی او، و بعد از ماه ها انتظار – قادرند زندانی شان را به صورت حضوری ملاقات کنند.
در حال حاضر، فضای امنیتی سنگینی بر سراسر این بند حاکم است، تا جایی که همه سلول های این بند از زندان اوین به دوربین های مداربسته مجهز شده است و رفتار زندانیان شبانه روزی کنترل می شود؛ به شکلی که «زندان در زندان» برای زندانیان این بند ساخته شده است. در این بند همواره نیروهای امنیتی حضور دارند و رفتار زندانیان را کنترل می کنند و اجازه استفاده از هر گونه مرخصی برای این زندانیان توسط همین بازجوها صادر می شود. به واقع می توان گفت – برخلاف صریح قانون – این بند از زندان اوین این روزها در واقع به طور غیر مستقیم توسط وزارت اطلاعات اداره می شود و مسئولان زندان هیچ آزادی عملی برای اجرای آیین نامه سازمان زندان ها در این بند ندارند.
نسخه پی‌دی‌اف همین جدول را هم از اینجا دریافت کنید.
0 نظر